Bazen karşılaştığım öğretmenlerin ellerindeki malzemelerin olmamasından veya laboratuvarların yokluğundan yakındıklarını duyarım. Aslında isteseler her yeri bir laboratuvara çevirebilecek bu öğretmenlerde eksik olan şeyin aslında istemek olduğunu görüyorum. Evet birçok şey eksik olabilir ama düşünün sizin okulda mikroskop yok ancak yakın bir başka okuldan ödünç alabilirsiniz bence. Bu konuda daha önce de Laboratuvar malzemelerinin okullar arasında değiş tokuş yapılabileceğine dair bir yazı yazmıştım. Sitede bulabilirsiniz. Bu yazımızda ise sizlere yokluktan var edilmiş bir proje olan Motosikletli Laboratuvar ( lab-on-a-bike) projesinden kısaca bahsedeceğim. Aslında her projeye proje demiyorum işte anlatacağım gibi faydalı olanlara proje demeyi daha çok önemsiyorum.
Hindistanda başlatılan lab-on-a-bike projesi ile sadece temel eğitim olanaklarının sağlanabildiği okullara taşınabilir bir Laboratuvar götürerek öğrencilerin matematik ve fen bilimlerindeki açıklarını kapatmaya çalışıyorlar. Petollu Satyanarayanan bisikletiyle her gün 15-30 kilometre arası yol kat ederek motosikletiyle mobil laboratuvarını köylere götürüyor. Öğretmen Satyanarayan, Agastya Derneği adlı bir kurumun başlattığı bir projede çalışarak, Hindistan’daki köyleri gezerek çocuklara eğlenceli bir fen eğitimi veriyor. Projenin başarısı öğrencilerin gözlerindeki parıltıdan anlaşılıyor. 12 çantaya sığan aletlerle refleks, optik ve moleküler biyoloji hayat buluyor ve köylerdeki çocuklara bilimin ilk kapılarını açıyor. Bu deneyler, 5 ile 10. sınıf konularını kapsıyor. Deneme yanılma yöntemi ve teorik derslerle öğrenciler laboratuvar ortamını tanımış oluyor. (euronews)
Öğrenmenin sınırı olmadığını gösteren proje çok başarılı bulundu çünkü imkanları olmadığından dolayı öğrenemeyen geleceğin mühendislerine, öğretmenlerine ve doktorlarına öncülük ediyor. Umarız darısı imkanı olupta kullanmayanların öğrencilerinin başına diyoruz ve her çocuğun bir cevher olduğunu tekrar hatırlatarak yazımızı bitiriyoruz.
